Tytuł VIII. (art.137 – 158) O organizacji terytorialnej Państwa

Tytuł VIII

O ORGANIZACJI TERYTORIALNEJ PAŃSTWA

Rozdział pierwszy

ZASADY OGÓLNE

Artykuł 137

Państwo jest zorganizowane terytorialnie w municypia, prowincje i we wspólnoty autonomiczne, jakie się ukonstytuują. Wszystkie te jednostki posiadają autonomię dla zarządzania swoimi odpowiednimi sprawami.

Artykuł 138

1. Państwo zapewnia skuteczne wcielenie w życie zasady solidarności uświęconej w art. 2 Konstytucji, czuwając nad ustanowieniem odpowiedniej i sprawiedliwej równowagi gospodarczej między różnymi częściami terytorium hiszpańskiego i biorąc pod uwagę w szczególności warunki istniejące na wyspach.
2. Zróżnicowanie statutów różnych wspólnot autonomicznych nie może pociągać za sobą, w żadnym wypadku, uprzywilejowania gospodarczego lub społecznego.

Artykuł 139

1. Wszyscy Hiszpanie mają te same prawa i obowiązki na całym terytorium państwa.
2. Żadna władza nie może podejmować środków, które by bezpośrednio lub pośrednio utrudniały swobodę przemieszczania się i osiedlania osób oraz wolność obrotu majątkowego na całym terytorium hiszpańskim.

Rozdział drugi

O ADMINISTRACJI LOKALNEJ

Artykuł 140

Konstytucja zapewnia autonomię municypiów. Posiadają one pełną osobowość prawną. Rządzenie i administrowanie nimi należy do ich odpowiednich zarządów, składających się z alkada ¹⁴⁾ i radnych. Radni są wybierani przez mieszkańców municypium w drodze powszechnego, równego, wolnego, bezpośredniego i tajnego głosowania, w sposób ustalony przez ustawę. Alkadowie są wybierani przez radnych lub przez mieszkańców. Ustawa określa warunki odbywania publicznych posiedzeń rad.

Artykuł 141

1. Prowincja jest jednostką lokalną o własnej osobowości prawnej, utworzoną przez związek municypiów oraz zgodnie z podziałem terytorialnym dla wykonania działalności państwa. Każda zmiana granic prowincji powinna zostać zaaprobowana przez Kortezy Generalne w drodze ustawy organicznej.
2. Rządzenie i administracja autonomiczna prowincji są powierzone deputacjom lub innym korporacjom o przedstawicielskim charakterze.
3. Mogą się tworzyć związki municypiów inne niż prowincja.
4. Na archipelagach, wyspy mają ponadto swoją własną administrację w postaci cabildos ¹⁵⁾ lub rad.

Artykuł 142

Finanse lokalne powinny dysponować środkami wystarczającymi do wykonywania funkcji, które ustawa powierza odpowiednim korporacjom; winny one pochodzić przede wszystkim z własnych podatków i udziału w podatkach na rzecz państwa i wspólnot autonomicznych.

Rozdział trzeci

O WSPÓLNOTACH AUTONOMICZNYCH

Artykuł 143

1. W wykonaniu prawa do autonomii, uznanego w art. 2 Konstytucji, graniczące ze sobą prowincje o wspólnych cechach historycznych, kulturalnych i gospodarczych, a także terytoria wyspiarskie oraz prowincje stanowiące regionalną jedność historyczną, mogą uzyskać samorząd i ukonstytuować się we wspólnoty autonomiczne, zgodnie z postanowieniami niniejszego tytułu i odpowiednich statutów.
2. Prawo wszczęcia procesu prowadzącego do autonomii przynależy wszystkim zainteresowanym deputacjom lub odpowiedniemu organowi międzywyspiarskiemu oraz dwu trzecim municypiów, których ludność stanowi co najmniej większość wyborców każdej prowincji lub wyspy. Wymogi te powinny być spełnione w ciągu sześciu miesięcy od podjęcia pierwszej uchwały w tym przedmiocie przez którąś z zainteresowanych korporacji lokalnych.
3. W razie niepowodzenia, inicjatywa może być podjęta ponownie dopiero po upływie pięciu lat.

Artykuł 144

Kortezy Generalne, kierując się względami interesu ogólnonarodowego, mogą w drodze ustawy organicznej:
a) wyrazić zgodę na ukonstytuowanie się wspólnoty autonomicznej o zasięgu terytorialnym nie przekraczającym jednej prowincji i nie spełniającej wymogów określonych w art. 143 ust. 1,
b) wyrazić zgodę na uchwalenie statutu autonomicznego lub w razie potrzeby uchwalić go dla terytoriów nie wchodzących w skład prowincji,
c) zastąpić inicjatywę korporacji lokalnych, o której mowa w art. 143 ust. 1.

Artykuł 145

1. W żadnym razie nie jest dozwolona federacja wspólnot autonomicznych.
2. Statuty mogą określić wypadki, wymogi i zasady zawierania przez wspólnoty autonomiczne umów między sobą w celu sprawowania zarządu i świadczenia im właściwych usług, a także określić charakter i skutki odpowiedniej informacji składanej Kortezom Generalnym. W pozostałych wypadkach, porozumienia o współpracy między wspólnotami autonomicznymi wymagają upoważnienia ze strony Kortezów Generalnych.

Artykuł 146

Projekt statutu opracowuje zgromadzenie złożone z członków deputacji lub organu międzywyspiarskiego zainteresowanych prowincji oraz z deputowanych i senatorów wybranych w tych prowincjach i przedstawia Kortezom Generalnym dla jego rozpatrzenia w trybie ustawodawczym.

Artykuł 147

1. W ramach niniejszej Konstytucji, statuty są podstawowym aktem ustrojowym każdej wspólnoty autonomicznej, a państwo uznaje je i zapewnia im ochronę jako integralnej części jego porządku prawnego.
2. Statuty o autonomii powinny zawierać:
a) określenie nazwy wspólnoty, która najlepiej odpowiadałaby jej historycznej tożsamości,
b) określenie jej terytorium,
c) określenie nazwy, organizacji i siedziby własnych instytucji autonomicznych,
d) określenie kompetencji przejętych w ustalonych przez Konstytucję ramach oraz zasad przejścia odpowiednich służb na rzecz wspólnoty.
2. Zmiana statutów następuje w trybie przez nie ustalonym i wymaga, w każdym wypadku, zatwierdzenia przez Kortezy Generalne w drodze ustawy organicznej.

Artykuł 148

1. Wspólnoty autonomiczne mogą przejąć kompetencje w następujących kwestiach:
1) organizacji ich instytucji samorządowych,
2) zmiany granic municypiów wchodzących w skład ich terytoriów oraz, ogólnie, funkcji przysługujących administracji państwowej w stosunku do korporacji lokalnych, jeżeli do ich przeniesienia upoważnia ustawodawstwo dotyczące ustroju lokalnego,
3) planowania przestrzennego, urbanistyki i spraw mieszkaniowych,
4) robót publicznych na rzecz wspólnoty autonomicznej na jej własnym terytorium,
5) kolei żelaznych i dróg, których trasa w całości przebiega na terytorium wspólnoty autonomicznej oraz, w tych samych granicach, transportu kolejowego i drogowego oraz transportu linowego,
6) portów schronienia, przystani i lotnisk sportowych oraz wszystkich innych, które nie prowadzą działalności handlowej,
7) rolnictwa i hodowli, zgodnie z ogólnym ustrojem gospodarki,
8) lasów i użytków leśnych,
9) uprawnień w zakresie ochrony środowiska naturalnego,
10) projektowania, budowy i eksploatacji urządzeń napędzanych wodą, kanałów i systemów nawadniania służących interesom wspólnoty autonomicznej; wód i kąpielisk,
11) rybołówstwa na wodach wewnętrznych, połowu skorupiaków, gospodarki wodnej, polowania i rybołówstwa rzecznego,
12) targów lokalnych,
13) wspierania rozwoju gospodarczego wspólnoty autonomicznej w ramach celów wyznaczonych przez ogólnonarodową politykę ekonomiczną,
14) rzemiosła,
15) muzeów, bibliotek i konserwatoriów muzycznych mających znaczenie dla wspólnoty autonomicznej,
16) pomników przeszłości mających znaczenie dla wspólnoty autonomicznej,
17) wspierania rozwoju kultury, badań naukowych oraz, w określonych wypadkach, nauczania języka wspólnoty autonomicznej,
18) popierania i organizowania turystyki w granicach swojego terytorium,
19) popierania sportu i właściwego korzystania z wypoczynku,
20) pomocy społecznej,
21) zdrowia i higieny,
22) ochrony i troski o stan budowli i urządzeń; koordynacji i innych uprawnień w stosunku do policji miejscowej na zasadach ustalonych przez ustawę organiczną.
2. Po upływie pięciu lat, wspólnoty autonomiczne mogą poprzez zmianę swych statutów stopniowo rozszerzać swe kompetencje w granicach zakreślonych w art. 149.

Artykuł 149

1. Do wyłącznej kompetencji państwa należą następujące sprawy:
1) regulacja podstawowych warunków zapewniających równość wszystkich Hiszpanów w wykonywaniu praw i wypełnianiu konstytucyjnych obowiązków,
2) narodowości, imigracja, emigracja, cudzoziemcy i prawo azylu,
3) stosunki międzynarodowe,
4) obrona i siły zbrojne,
5) wymiar sprawiedliwości,
6) ustawodawstwo handlowe, karne i penitencjarne, ustawodawstwo procesowe, bez uszczerbku dla koniecznych odrębności, które w tym przedmiocie wypływają z osobliwości prawa materialnego wspólnot autonomicznych,
7) ustawodawstwo pracy, bez uszczerbku dla jego wykonywania przez organy wspólnot autonomicznych,
8) ustawodawstwo cywilne, bez uszczerbku dla zachowania zmiany i rozwijania przez wspólnoty autonomiczne praw cywilnych, dawnych statutowych ¹⁶⁾ lub specjalnych, tam gdzie one istnieją. W każdym wypadku, zasady odnoszące się do stosowania i skuteczności norm prawnych, stosunki cywilnoprawne dotyczące form małżeństwa, systemu rejestrów i dokumentów publicznych, podstawy zobowiązań umownych, normy rozstrzygające kolizję ustaw oraz określenie źródeł prawa, z poszanowaniem, w tym ostatnim wypadku, norm dawnego prawa statutowego ¹⁷⁾ lub specjalnego,
9) ustawodawstwo dotyczące własności intelektualnej i przemysłowej,
10) ustrój celny i system taryf; handel zagraniczny,
11) system monetarny: dewizy, wymiana i wymienialność, podstawy systemu kredytowego, bankowego i ubezpieczeń,
12) ustawodawstwo o wagach i miarach, określenia urzędowego czasu,
13) podstawy i koordynacja ogólnego planowania działalności gospodarczej,
14) finanse publiczne i dług państwa,
15) rozwój i ogólna koordynacja badań naukowo-technicznych,
16) zewnętrzna ochrona zdrowotności. Podstawy i ogólna koordynacja służby zdrowia. Ustawodawstwo o wyrobach farmaceutycznych,
17) ustawodawstwo podstawowe i system ekonomiczny zabezpieczenia społecznego, bez uszczerbku dla świadczenia usług w tym przedmiocie przez wspólnoty autonomiczne,
18) podstawy ustroju prawnego administracji publicznej i statusu jej funkcjonariuszy, zapewniające administrowanym, w każdym wypadku, jednakowe traktowanie; ogólne postępowanie administracyjne, bez uszczerbku dla odrębności wynikających z odmienności w organizacji wspólnot autonomicznych; ustawodawstwo o przymusowym wywłaszczeniu; ustawodawstwo o umowach i koncesjach administracyjnych oraz system odpowiedzialności wszystkich rodzajów administracji publicznej,
19) rybołówstwo morskie, bez uszczerbku dla uprawnień, które w sferze zarządzania sektorem zostałyby przyznane wspólnotom autonomicznym,
20) flota handlowa i rejestr statków; oświetlenie wybrzeży i sygnalizacja morska; porty o znaczeniu ogólnokrajowym; porty lotnicze o znaczeniu ogólnokrajowym; kontrola przestrzeni powietrznej, służba meteorologiczna oraz rejestr statków powietrznych,
21) koleje żelazne i transport lądowy, przebiegające przez terytorium więcej niż jednej wspólnoty autonomicznej; powszechne przepisy komunikacyjne; ruch uliczny i poruszanie się środków lokomocji o napędzie motorowym; poczta i telekomunikacja; kable napowietrzne, podmorskie i radiokomunikacja,
22) ustawodawstwo, zarządzanie i udzielanie koncesji w zakresie zasobów wodnych i urządzeń napędzanych wodą, jeśli woda przepływa przez terytorium więcej niż jednej wspólnoty autonomicznej oraz udzielanie zezwoleń na budowę urządzeń elektrycznych, jeżeli ich wykorzystanie oddziaływałoby na interesy innej wspólnoty albo linie przekaźnikowe energii wychodziłyby poza granice terytorium danej wspólnoty,
23) podstawowe ustawodawstwo dotyczące ochrony środowiska naturalnego, bez uszczerbku dla uprawnień wspólnot autonomicznych do stanowienia norm uzupełniających. Podstawowe ustawodawstwo dotyczące lasów i użytków leśnych oraz dróg gospodarskich,
24) roboty publiczne w interesie ogólnym lub których realizacja oddziałuje na interesy więcej niż jednej wspólnoty autonomicznej,
25) podstawy ustrojowe górnictwa i energetyki,
26) zasady produkcji, handlu, posiadania i użycia broni i materiałów wybuchowych,
27) podstawowe normy dotyczące systemu prasy, radia i telewizji oraz, generalnie, wszystkich środków społecznego komunikowania, bez uszczerbku dla uprawnień do ich rozwinięcia i wykonania przysługujących wspólnotom autonomicznym,
28) ochrona hiszpańskiego dziedzictwa kulturalnego, artystycznego i pomników przed ich wywiezieniem lub zrabowaniem; muzea, biblioteki i archiwa należące do państwa, bez uszczerbku dla zarządzania nimi przez wspólnoty autonomiczne,
29) bezpieczeństwo publiczne, bez uszczerbku dla możliwości utworzenia policji przez wspólnoty autonomiczne w formie określonej w odpowiednich statutach, w ramach postanowień ustawy organicznej,
30) regulacja warunków otrzymywania, nadawania i homologacji tytułów akademickich i zawodowych oraz podstawowe normy rozwijające art. 27 Konstytucji w celu zapewnienia wypełniania obowiązków władz publicznych w tej dziedzinie,
31) statystyka państwowa,
32) upoważnienie do zarządzania konsultacji ludowych w drodze referendum.
2. Bez uszczerbku dla kompetencji, które mogą przejąć wspólnoty autonomiczne, państwo uznaje służbę kulturze za swój obowiązek i zasadnicze uprawnienia oraz ułatwia wymianę kulturalną między wspólnotami autonomicznymi, we współpracy z nimi.
3. Sprawy wyraźnie nie zastrzeżone dla państwa przez niniejszą Konstytucję mogą przejść do właściwości wspólnot autonomicznych na mocy ich statutów. Kompetencja w sprawach, które nie zostałyby przejęte na mocy statutów o autonomii przynależy państwu, którego normy mają pierwszeństwo w razie kolizji przed normami wspólnot autonomicznych we wszystkim, co nie należy do ich wyłącznej kompetencji. Prawo państwowe, w każdym razie, dopełnia prawo wspólnot autonomicznych.

Artykuł 150

1. Kortezy Generalne mogą przyznać wszystkim lub niektórym wspólnotom autonomicznym prawo stanowienia, obowiązujących na ich terytorium, norm ustawodawczych w sprawach należących do kompetencji państwa, w ramach zasad, założeń i kierunków wskazanych przez ustawę państwową. Bez uszczerbku dla kompetencji sądów, każda ustawa ramowa ustala sposób kontroli Kortezów Generalnych nad tymi normami ustawodawczymi wspólnot autonomicznych.
2. Państwo może przenieść lub delegować na wspólnoty autonomiczne, w drodze ustawy organicznej, odpowiednie uprawnienia w sprawach należących do jego właściwości, które ze względu na swój charakter mogą być przeniesione lub delegowane. Ustawa powinna w każdym wypadku przewidywać przeniesienie odpowiednich środków finansowych, jak również formy kontroli zastrzeżonej dla siebie przez państwo.
3. Państwo może stanowić ustawy ustalające zasady konieczne dla zharmonizowania postanowień normatywnych wspólnot autonomicznych, nawet w wypadku spraw należących do ich kompetencji, kiedy wymaga tego interes powszechny. Powstanie takiej konieczności stwierdzają Kortezy Generalne bezwzględną większością głosów każdej z Izb.

Artykuł 151

1. Nie jest konieczny upływ pięcioletniego okresu, o którym mowa w art. 148 ust. 2, kiedy inicjatywa w sprawie procesu prowadzącego do autonomii została postanowiona w terminie określonym w art. 143 ust. 2, i podjęta przez deputacje lub odpowiednie organy międzywyspiarskie, przez trzy czwarte municypiów każdej z zainteresowanych prowincji, które reprezentowały co najmniej większość wyborców każdej z nich, a taka inicjatywa została potwierdzona w drodze referendum bezwzględną większością wyborców każdej prowincji, na zasadach ustalonych w ustawie organicznej.
2. W wypadku przewidzianym w ustępie poprzednim, procedura opracowania statutu jest następująca:
1) Rząd wzywa wszystkich deputowanych i senatorów wybranych w okręgach położonych na terytorium zabiegającym o uzyskanie samorządu, aby ukonstytuowali się w zgromadzenie z jedynym celem opracowania, za zgodą bezwzględnej większości jego członków, odpowiedniego projektu statutu o autonomii.
2) Po przyjęciu projektu statutu przez zgromadzenie parlamentarzystów, przekazuje się go do Komisji Konstytucyjnej Kongresu, która w terminie dwóch miesięcy rozpatruje go przy współudziale i w obecności delegacji zgromadzenia wnioskującego w celu ustalenia, za ogólną zgodą, jego ostatecznej redakcji.
3) W razie osiągnięcia wspomnianej zgody, ustalony tekst jest przedkładany pod referendum ciała wyborczego prowincji objętych zasięgiem terytorialnym projektowanego statutu.
4) Jeżeli projekt statutu zostanie zaaprobowany w każdej prowincji większością ważnie oddanych głosów, jest on wnoszony do Kortezów Generalnych. Obie Izby na posiedzeniach plenarnych decydują o tekście w drodze głosowania ratyfikacyjnego. Po zaaprobowaniu statutu, Król opatruje go sankcją i promulguje jako ustawę.
5) W razie nieosiągnięcia zgody, o której mowa w punkcie 2 niniejszego ustępu, projektowi statutu nadaje się bieg jako projektowi ustawy przed Kortezami Generalnymi. Tekst przez nie zaaprobowany jest przedkładany pod referendum ciała wyborczego prowincji objętych zasięgiem terytorialnym projektowanego statutu. W wypadku jego zaaprobowania przez większość ważnie oddanych głosów w każdej prowincji, następuje jego promulgacja na zasadach określonych w punkcie poprzednim.
3. W wypadkach określonych w punktach 4 i 5 poprzedniego ustępu, niezaaprobowanie projektu statutu przez jedną lub więcej prowincji, nie przeszkadza w ukonstytuowaniu projektowanej wspólnoty autonomicznej przez pozostałe prowincje, w formie ustalonej przez ustawę organiczną przewidzianą w ustępie 1 niniejszego artykułu.

Artykuł 152

1. Statuty zaaprobowane w trybie, o którym mowa w artykule poprzednim, opierają autonomiczną organizację instytucjonalną na Zgromadzeniu Ustawodawczym wybranym w głosowaniu powszechnym, zgodnie z systemem reprezentacji proporcjonalnej, zapewniającym ponadto reprezentację różnych stref terytorium; oraz na Radzie Rządowej o funkcjach wykonawczych i administracyjnych i przewodniczącym, wybieranym przez zgromadzenie spośród jego członków i powoływanym przez Króla; do przewodniczącego należy kierowanie Radą Rządową, najwyższą reprezentacją danej wspólnoty i zwyczajną reprezentacją państwa wobec wspólnoty. Przewodniczący i członkowie Rady Rządowej są politycznie odpowiedzialni przed Zgromadzeniem.
Wyższy Trybunał Sprawiedliwości, bez uszczerbku dla jurysdykcji przynależnej Trybunałowi Najwyższemu, zwieńcza organizację sądownictwa na obszarze wspólnoty autonomicznej.
W statutach wspólnot autonomicznych mogą zostać określone wypadki i formy uczestnictwa wspólnot w organizowaniu terytorialnych okręgów sądowych. Wszystko to zgodnie z postanowieniami ustawy organicznej władzy sądowej oraz w ramach zasad jawności i niezawisłości tej władzy.
Bez uszczerbku dla postanowień zawartych w art. 123, wyższe instancje procesowe, w danym wypadku, stanowią organy sądowe mające siedzibę na tym samym terytorium wspólnoty autonomicznej co organ właściwy pierwszej instancji.
2. Odpowiednie statuty, po ich sankcjonowaniu i promulgowaniu, mogą być zmienione jedynie w trybie przez nie ustanowionym, przy zastosowaniu referendum z udziałem wyborców wpisanych do odpowiednich rejestrów.
3. Statuty mogą ustanawiać, poprzez związek graniczących ze sobą municypiów, odpowiednie okręgi terytorialne posiadające pełną osobowość prawną.

Artykuł 153

Kontrola działalności organów wspólnot autonomicznych jest wykonywana:
a) przez Trybunał Konstytucyjny, w zakresie konstytucyjności ich postanowień normatywnych z mocą ustawy;
b) przez Rząd, po uprzednim zasięgnięciu opinii Rady Stanu, w zakresie wykonywania funkcji delegowanych, o których mowa w art. 150 ust. 2;
c) przez sądownictwo administracyjne, w zakresie administracji autonomicznej i stanowionych przez nią norm reglamentacyjnych;
d) przez Trybunał Obrachunkowy, w zakresie gospodarki i budżetu.

Artykuł 154

Delegat powoływany przez Rząd kieruje administracją państwa na terytorium wspólnoty autonomicznej oraz koordynuje jej działalność, w razie potrzeby, z działalnością administracji własnej wspólnoty.

Artykuł 155

1. Jeżeli wspólnota autonomiczna nie wykonuje obowiązków, które Konstytucja i inne ustawy na nią nałożyły, albo działa w sposób poważnie godzący w interes powszechny Hiszpanii, Rząd, po uprzednim bezskutecznym upomnieniu przewodniczącego wspólnoty autonomicznej i za aprobatą bezwzględnej większości Senatu, może przedsięwziąć środki konieczne dla zobowiązania wspólnoty do przymusowego wypełnienia owych obowiązków lub dla ochrony wspomnianego interesu powszechnego.
2. Dla wdrożenia środków przewidzianych w ustępie poprzednim, Rząd może wydawać polecenia wszystkim władzom wspólnot autonomicznych.

Artykuł 156

1. Wspólnoty autonomiczne posiadają autonomię finansową dla rozwijania i wykonywania swoich kompetencji zgodnie z zasadami koordynacji z finansami państwowymi oraz solidarności między wszystkimi Hiszpanami.
2. Wspólnoty autonomiczne mogą występować jako przedstawiciele państwa lub współdziałać z nim w zakresie ściągania podatków, dysponowania nimi oraz likwidacji roszczeń podatkowych państwa, zgodnie z ustawami i statutami.

Artykuł 157

1. Na środki wspólnot autonomicznych składają się:
a) podatki przekazane w całości lub częściowo przez państwo, narzuty do podatków państwowych oraz inne formy udziału w dochodach państwa,
b) ich własne podatki, opłaty i daniny specjalne,
c) środki przekazane z wyrównawczego funduszu międzyterytorialnego oraz inne dotacje przyznane z budżetu państwa,
d) dochody pochodzące z ich własności oraz wpływy wynikające z prawa prywatnego,
e) dochód z operacji kredytowych.
2. Wspólnoty autonomiczne nie mogą w żadnym wypadku ustanawiać podatków na dobrach znajdujących się poza ich terytorium, albo które powodowałyby przeszkody w swobodnym obrocie handlowym lub usług.
3. Ustawa organiczna może uregulować wykonywanie kompetencji finansowych wyliczonych w ustępie 1, tryb rozstrzygania mogących powstać konfliktów oraz możliwe formy współpracy finansowej między wspólnotami autonomicznymi i państwem.

Artykuł 158

1. W budżecie państwa może być ustanowiona dotacja dla wspólnot autonomicznych odpowiadająca wielkości usług i działań państwowych przez nie przejętych oraz zapewniająca minimalny poziom podstawowych usług publicznych na całym terytorium hiszpańskim.
2. W celu złagodzenia międzyterytorialnych nierówności gospodarczych i zapewnienia efektywności zasady solidarności tworzy się Wyrównawczy Fundusz Inwestycyjny, którego środki będą dzielone przez Kortezy Generalne odpowiednio między wspólnoty autonomiczne i prowincje.

---

¹⁴⁾ W oryginale:"alcade" - tradycyjne określenie przysługujące zwierzchnikowi municipium, stojącemu na czele zarządu; odpowiednik mera i burmistrza. ¹⁵⁾ "Cabildo" - historyczna nazwa zarządów lokalnych na niektórych wyspach należących do Hiszpanii.
¹⁶⁾ W oryginale: "forales".
¹⁷⁾ W oryginale: "forales".