Tytuł V. (art.108 – 116) O stosunkach między Rządem a Kortezami Generalnymi

Tytuł V

O STOSUNKACH MIĘDZY RZĄDEM A KORTEZAMI GENERALNYMI

Artykuł 108

Rząd odpowiada solidarnie za swą działalność polityczną przed Kongresem Deputowanych.

Artykuł 109

Izby i ich komisje mogą otrzymać na żądanie, za pośrednictwem Przewodniczących Izb, potrzebną informację i pomoc od Rządu i jego departamentów oraz jakichkolwiek władz państwa i wspólnot autonomicznych.

Artykuł 110

1. Izby i ich komisje mogą domagać się obecności członków Rządu.
2. Członkowie Rządu mają prawo wstępu na posiedzenia Izb i ich komisji oraz prawo być przez nie wysłuchanymi; mogą wnosić, aby z informacją wystąpili funkcjonariusze z ich departamentów.

Artykuł 111

1. Rząd i każdy z jego członków są zobowiązani do udzielenia odpowiedzi na kierowane do nich w Izbach interpelacje i zapytania. Regulaminy ustanowią minimalny czas w tygodniu dla tego rodzaju debat.
2. Każda interpelacja może stanowić podstawę rezolucji, w której Izba wyraża swoje stanowisko.

Artykuł 112

Przewodniczący Rządu może, po uprzednim rozpatrzeniu w Radzie Ministrów, postawić przed Kongresem Deputowanych kwestię zaufania w związku z programem Rządu lub deklaracją w sprawie ogólnej polityki. Uważa się, że zaufanie zostało wyrażone, jeżeli wypowiedziała się za nim większość deputowanych.

Artykuł 113

1. Kongres Deputowanych może egzekwować polityczną odpowiedzialność Rządu przez wyrażenie mu bezwzględną większością wotum nieufności.
2. Wniosek o wyrażenie wotum nieufności może być zgłoszony przez co najmniej dziesiątą część deputowanych i powinien zawierać nazwisko kandydata na Przewodniczącego Rządu.
3. Wniosek o wyrażenie wotum nieufności nie może być poddany pod głosowanie przed upływem pięciu dni od jego zgłoszenia. W ciągu dwóch pierwszych dni tego czasu mogą być zgłaszane wnioski alternatywne.
4. Jeżeli wniosek o wyrażenie wotum nieufności nie zostanie przyjęty przez Kongres, jego sygnatariusze nie mogą wystąpić z nowym wnioskiem podczas tej samej sesji.

Artykuł 114

1. Jeżeli Kongres odmówi zaufania Rządowi, ten składa Królowi swą dymisję; następnie Król przystępuje do desygnowania Przewodniczącego Rządu, zgodnie z postanowieniami art. 99.
2. Jeżeli Kongres przyjmie wniosek o wyrażenie wotum nieufności, Rząd składa Królowi swą dymisję; uważa się, iż zaufanie Izby dla celów określonych w art. 99 otrzymał kandydat, którego nazwisko zawierał wniosek. Król powołuje go na Przewodniczącego Rządu.

Artykuł 115

1. Przewodniczący Rządu, po uprzednim rozpatrzeniu przez Radę Ministrów i pod swą wyłączną odpowiedzialnością, może wystąpić z wnioskiem o rozwiązanie Kongresu, Senatu lub Kortezów Generalnych, które postanawia Król. Dekret o rozwiązaniu wskazuje datę wyborów.
2. Wniosek o rozwiązanie nie może być zgłoszony, kiedy jest w toku wniosek o wyrażenie wotum nieufności.
3. Nowe rozwiązanie nie może nastąpić przed upływem roku od poprzedniego, z wyjątkiem wypadku przewidzianego w art. 99 ust. 5.

Artykuł 116

1. Ustawa organiczna reguluje sytuację stanu pogotowia, stanu wyjątkowego i stanu oblężenia, a także odpowiednie kompetencje i ograniczenia.
2. Stan pogotowia zarządza Rząd w drodze dekretu uchwalonego przez Radę Ministrów, na okres najwyżej piętnastu dni, zdając sprawę Kongresowi Deputowanych, który zbiera się niezwłocznie w tym celu; bez upoważnienia Kongresu ów okres nie może być przedłużony. Dekret określa terytorium, na które rozciągają się skutki zarządzenia.
3. Stan wyjątkowy jest zarządzany przez Rząd w drodze dekretu uchwalonego przez Radę Ministrów, za uprzednim upoważnieniem Kongresu Deputowanych. Akty upoważniające i zarządzające stan wyjątkowy powinny wyraźnie określać jego skutki, terytorium, na które się rozciąga i czas jego trwania, który nie może przekraczać trzydziestu dni; czas trwania stanu wyjątkowego może być przedłużony na ten sam okres, przy zastosowaniu tych samych wymogów.
4. Stan oblężenia jest zarządzany przez Kongres Deputowanych bezwzględną większością, na wyłączny wniosek Rządu. Kongres określa jego zasięg terytorialny, czas trwania i warunki.
5. Nie można przystąpić do rozwiązania Kongresu po zarządzeniu któregoś ze stanów wymienionych w niniejszym artykule. Izby zostają automatyczne zwołane, gdyby owe zarządzenie nastąpiło w okresie między sesjami. Ich funkcjonowanie, jak również funkcjonowanie pozostałych konstytucyjnych władz państwa nie może zostać przerwane podczas obowiązywania tych stanów.
Gdyby sytuacja uzasadniająca wprowadzenie któregoś z wymienionych stanów powstała po rozwiązaniu Kongresu lub po wygaśnięciu jego pełnomocnictw, kompetencje Kongresu zostają przejęte przez jego Stałą Deputację.
6. Zarządzenie stanu pogotowia, stanu wyjątkowego lub stanu oblężenia nie wprowadza zmian do zasady odpowiedzialności Rządu i jego reprezentantów wymienionych w Konstytucji i ustawach.