Tytuł VII. (art.127 – 136) Gospodarka i finanse

Tytuł VII

GOSPODARKA I FINANSE

Artykuł 128

1. Całe bogactwo kraju w swoich rozmaitych formach i niezależnie od podmiotu własności jest podporządkowane interesowi powszechnemu.
2. Uznaje się inicjatywę publiczną w działalności gospodarczej. W drodze ustawy można zastrzec dla sektora publicznego zasoby lub usługi o charakterze podstawowym, szczególnie w wypadku monopolu, jak również postanawiać o interwencji w działalności przedsiębiorstw, jeśli tego wymaga interes powszechny.

Artykuł 129

1. Ustawa ustala formy uczestnictwa zainteresowanych w zabezpieczeniu społecznym i w działalności instytucji publicznych, których funkcje wpływają na jakość życia lub dobrobyt powszechny.
2. Władze publiczne wspierają skutecznie różne formy uczestnictwa w przedsiębiorstwie i sprzyjają, poprzez odpowiednie ustawodawstwo, rozwojowi zrzeszeń spółdzielczych. Ustalają także środki ułatwiające dostęp pracowników do własności środków produkcji.

Artykuł 130

1. Władze publiczne troszczą się o unowocześnienie i rozwój wszystkich sektorów gospodarczych, a w szczególności rolnictwa, hodowli, rybołówstwa i rzemiosła, w celu wyrównania poziomu życia wszystkich Hiszpanów.
2. W tym samym celu dopuszcza się specjalne traktowanie stref górskich.

Artykuł 131

1. Państwo może planować, w drodze ustawy, ogólną działalność gospodarczą w celu zaspokojenia potrzeb zbiorowych, wyrównania i zharmonizowania rozwoju regionalnego i sektorowego oraz pobudzenia wzrostu dochodu i bogactwa i ich najbardziej sprawiedliwego podziału.
2. Rząd opracowuje projekty planów zgodnie z propozycjami przedstawionymi przez wspólnoty autonomiczne oraz za radą i przy współpracy związków zawodowych i innych organizacji zawodowych, przedsiębiorców i gospodarczych. W tym celu powołana zostanie Rada, której skład i funkcje określi ustawa.

Artykuł 132

1. Ustawa określa ustrój prawny mienia we władaniu publicznym i komunalnym, kierując się zasadami niezbywalności, nieprzedawnienia, niepodlegania zajęciu, jak również zmienności jego przeznaczenia.
2. Mieniem publicznym we władaniu państwowym jest mienie określone przez ustawę oraz, w każdym razie, strefa przybrzeżna, plaże, morze terytorialne oraz zasoby naturalne strefy ekonomicznej i szelfu kontynentalnego.
3. Ustawa określa dziedzictwo państwa i dziedzictwo narodowe, ich zarząd, ochronę i zachowanie.

Artykuł 133

1. Pierwotna władza ustanawiania podatków przynależy wyłącznie państwu i jest wykonywana w drodze ustawy.
2. Wspólnoty autonomiczne i korporacje lokalne mogą ustanawiać i ściągać podatki, zgodnie z Konstytucją i ustawami.
3. Wszelkie ulgi podatkowe dotyczące podatków na rzecz państwa powinny być ustanawiane na mocy ustawy.
4. Administracja publiczna może zaciągnąć zobowiązania finansowe i dokonywać wydatków jedynie zgodnie z ustawami.

Artykuł 134

1. Do Rządu należy opracowanie budżetu państwa, a do Kortezów Generalnych jego rozpatrzenie, wprowadzenie do niego zmian i uchwalenie.
2. Budżet państwa ma charakter roczny, obejmuje całość wydatków i dochodów publicznego sektora państwowego oraz określa kwotę ulg podatkowych, które dotyczą podatków na rzecz państwa.
3. Rząd powinien przedstawić budżet państwa Kongresowi Deputowanych co najmniej na trzy miesiące przed upływem poprzedniego roku budżetowego.
4. Jeżeli budżet państwa nie zostanie uchwalony przed rozpoczęciem nowego roku budżetowego, następuje automatyczne przedłużenie obowiązywania budżetu z roku poprzedniego aż do uchwalenia nowego budżetu.
5. Po uchwaleniu budżetu państwa, Rząd może przedkładać projekty ustaw, które pociągają za sobą wzrost wydatków publicznych lub zmniejszenie dochodów, przypadających na dany rok budżetowy.
6. Wszelki wniosek lub poprawka, które pociągają za sobą wzrost kredytów lub zmniejszenie wpływów budżetowych, wymagają zgody Rządu dla ich rozpatrzenia.
7. Ustawa budżetowa nie może ustanawiać podatków. Może wprowadzać do nich zmiany, jeśli tak stanowi określona ustawa podatkowa.

Artykuł 135

1. Tylko ustawa może upoważnić Rząd do wypuszczenia obligacji publicznych lub zaciągnięcia kredytu.
2. Kredyty dla zaspokojenia płatności oprocentowania i kapitału Długu Publicznego Państwa są zawsze ujęte w zestawieniu wydatków budżetowych i nie mogą być przedmiotem poprawki lub zmiany, jak długo odpowiadają warunkom ustawy emisyjnej.

Artykuł 136

1. Trybunał Obrachunkowy jest najwyższym organem kontroli rachunków i działalności gospodarczej państwa, a także sektora publicznego.
Podlega on bezpośrednio Kortezom Generalnym i sprawuje swoje funkcje z ich upoważnienia w zakresie badania i zatwierdzenia zamknięcia rachunków państwowych.
2. Rachunki państwa i publicznego sektora państwowego są przedkładane Trybunałowi Obrachunkowemu i są przez niego kontrolowane.
Trybunał Obrachunkowy, bez uszczerbku dla swych uprawnień, przekazuje Kortezom Generalnym roczną informację, w której, gdy zachodzi taka potrzeba, komunikuje o powstałych przekroczeniach lub o wypadkach powstania, jego zdaniem, przesłanek odpowiedzialności.
3. Członkowie Trybunału Obrachunkowego cieszą się taką samą niezawisłością i nieusuwalnością jak sędziowie; dotyczą ich te same przypadki niepołączalności ich stanowiska z innymi funkcjami.
4. Skład, organizację i funkcje Trybunału Obrachunkowego określa ustawa organiczna.